Miano: Ookami Ren
Wiek: 36 lat
Ranga: Strain

Charakter: Mówi się nieraz, że ktoś urodził się w złych czasach. To określenie idealnie pasuje do Rena, który swoim zachowaniem i stylem bycia prędzej pasowałby do lat 50-tych czy 60-tych niż do czasów współczesnych. Ren jest typem samotnika, ale nie takim który całkowicie stroni od ludzi, a skrupulatnie wybiera z kim warto rozmawiać czy przyjaźnić się. Wobec dość wysokich wymagań, odrzucających przede wszystkim tych, którzy nie mają do powiedzenia nic inteligentnego czy interesującego lub podporządkowują się swoim zachowaniem do obecnych czasów i funkcjonujących w nim trendów, jego grono znajomych jest zdecydowanie węższe niż szersze. Mimo swojego dość dystyngowanego stylu bycia jest bardzo tolerancyjny i odnosi się do ludzi z szacunkiem, oczywiście jeśli na to zasłużyli. Ciężko jednak jest go sprowokować czy wyprowadzić z równowagi. Jeśli komuś się ta sztuka uda może być pewien, że Ren to zapamięta i będzie trzymał urazę na długo. Oprócz tego Ren na swój własny sposób prowadzi beztroski, luzacki styl życia. Niewiele rzeczy zaprząta jego głowie i niewieloma rzeczami się tak naprawdę przejmuje. Żyje z dnia na dzień i cieszy się tym. Chociaż nie jest typem żartownisia to docenia dobry dowcip i sam nim niekiedy włada. Sporo przyjemności sprawia mu wypicie dobrego drinka przy akompaniamencie dobrej muzyki, a jeśli jeszcze towarzyszy mu przy tym piękna kobieta to wieczór z miejsca zalicza do udanych. Tak, bardzo mu odpowiada towarzystwo kobiet, a one zwykle lubią jego. Jest szarmancki i na swój sposób tajemniczy. Podczas rozmów z nim widoczna jest jego kolejna pozytywna cecha, a mianowicie jest bardzo dobrym słuchaczem. Jeśli ktoś chce się wygadać, wysłucha taką osobę bez oceniania i udzielania rad, chyba, że ktoś o to poprosi.

Wygląd: Wysoki, bo mierzący 187 centymetrów mężczyzna o dość dobrze zarysowanej sylwetce, której co prawda nigdy nie poświęcał za dużo czasu, ale widać dobre geny zrobiły swoje. Na jego głowie widnieją kruczoczarne postrzępione włosy. Najczęściej pozostawione są samym sobie, ponieważ Ren nigdy nie znajduje czasu oraz chęci, żeby zajmować się ich układaniem. Ot wstaje rano, przeczesze je szybko ręką i gotowe. Ma lekko spiczasty nos oraz żółtoszare oczy. Niektórzy mówią, że to właśnie dzięki nim ma tak przenikliwe i inteligentne spojrzenie. Czubek jego brody zdobi czarny zarost, natomiast po bokach twarzy bokobrody. Nie posiada żadnych tatuaży oraz blizn, a jedynymi ozdobami jego ciała są złote kolczyki znajdujące się po dwa w obu uszach.
W przypadku strojów które preferuje sprawa jest niesłychanie prosta, ponieważ praktycznie zawsze można go spotkać ubranego w garnitur z rozpiętą marynarka oraz nieodzownym krawatem, rzadziej muszką. Do tego jakieś wygodne skórzane buty i gotowe. Jest to pewien rodzaj elegancji, którą lubi. Czasami preferuje również samą biała koszulę oraz nałożoną na nią kamizelkę. I ze świecą szukać kogoś, kto widział go w mało wyrafinowanych, jego zdaniem, jeansach czy bluzie z kapturem. Jak sam tłumaczy, schludny i elegancki ubiór sprawia, że może w każdym momencie wejść na scenę, nie wstydząc się, że nie pasuje do muzyki którą gra. Natomiast kiedy na dworze zaczyna się robić zimno w grę wchodzi długi płaszcz i rękawiczki. Czapek z kolei boi się jak diabeł wody święconej, więc na jego głowie ich nie uświadczymy.

Historia: Niewiele wiadomo o przeszłości Rena przed tym jak wstąpił do policji około dwunastu lat temu. Pewne jest tylko to, że jako młody i ambitny chłopak rozpoczął pracę na jednym z posterunków w mieście i szybko zaczął się wspinać po drabinkach kariery. Ostatecznie trafił do wydziału zabójstw pełniąc w nim role detektywa. Podczas wieloletniej przygody z policją udało mu się rozwiązać wiele trudnych spraw o których pisało się później na pierwszych stronach gazet. Mówiło się, że ma dobrego nosa do znajdywania winnych. W życiu osobistym był znany przede wszystkim jako doskonały pianista jazzowy. W swoim czasie grał w wielu klubach jazzowych w mieście, ale nigdy nie miał ambicji, żeby stać się kimś więcej. Nie interesowała go sława, a jedynie przyjemność z grania. Chociaż miał kilka propozycji nagrania płyty to zawsze odmawiał. Pewnego razu podczas pobytu w klubie w którym często grywał poznał młodą wokalistkę „Red”, zawdzięczającej swój pseudonim sceniczny krwistoczerwonym włosom. Chociaż szybko udało im się nawiązać wspólny kontakt to sporo czasu minęło aż w końcu związali się ze sobą, zarówno na scenie jak i w życiu. Ich duet przyciągał tłumy, a ludzie słono płacili, żeby ich usłyszeć. Mówiło się, że są jak jeden organizm idealnie ze sobą współpracujący. Taki stan rzeczy utrzymywał się przez dwa lata, kiedy to Red zniknęła bez śladu. Na początku szukali jej wszyscy w mieście, ale wraz z biegiem czasu jedynym, który się nie poddał był sam Ren. Zrezygnował z wszystkiego, pracy i muzyki, aby ją odnaleźć. Szukał długo i nieskutecznie, aż pewnego razu w swoim mieszkaniu znalazł wiadomość: „Nie szukaj mnie, Red”. Początkowo nie zamierzał jej usłuchać, ale po kolejnych bezowocnych miesiącach w końcu zdecydował się dać za wygraną. Nie znał powodu dla którego Red odeszła, jednak dla niego liczyło się tylko to, że żyła. Zamiast wrócić z powrotem do pracy w policji zdecydował się zostać prywatnym detektywem. Praca ta była znacznie mniej widowiskowa od wcześniejszej i zwykle ograniczała się do śledzenia niewiernych mężów i żon, chociaż czasami trafiają się ciekawsze zlecenia. Ren wrócił także do muzyki, swojej prawdziwej pasji. Zdecydował się na występy tylko w jednym klubie jazzowym w którym niegdyś stawiał swoje pierwsze kroki.

Ciekawostki:
- Potrafi grać na pianinie oraz okazjonalnie na saksofonie i harmonijce.
- Dwa razy w tygodniu daje występy solowe lub z zespołem w jednym z klubów jazzowych w mieście.
- Jego muzycznymi idolami są Bill Evans, Thelonious Monk oraz Teddy Wilson.
- Posiada sporą kolekcje płyt winylowych, w której przeważa muzyka jazzowa, bluesowa i swingowa.
- Pali paczkę papierosów dziennie.
- Całkiem dobrze posługuje się językiem angielskim.
- Współczesna elektronika jest dla niego jak czarna magia. Zamiast komputera posiada maszynę do pisania, a jego telefon wciąż ma klawisze.
- Zdarza mu się wieczorami wybrać do lasu, żeby pobiegać w zwierzęcej formie.
- Czasami zachowuje się jakby był starszy niż w rzeczywistości jest.
- Uwielbia sernik z owocami i pije hektolitry czarnej kawy, a do jabłek ma stosunek neutralny.

Akceptuję. ~ Leighton